Hezkuntzako aldaketak

Arratsalde on!!!!



Badakigunez, gizartea aldatzen doa etengabe eragile ezberdinen eraginez. Ingurua aldatzerekin batera gizarteko partaideek dituzten ikuspuntuak ere aldakorrak direla esan beharra dago.

Honen adierazle da irakaskuntzarekiko ikuspuntu aldaketa.




Ohiko eskola:



Eskola mota hau
Francoren garai inguruan eman zen, eta ematen du gaur egun gainditu dugula
jada. 

Bere ezaugarriak
hauek dira:

Irakaskuntza geldoa da: ikaslea
     pasiboa da, ezagutzak irentsi baino ez dituzte egiten (educare). Ikaslea
     fisikoki eta mentalki geldi egon behar da (mahaiak ere lurrari lotuta
     egoten dira). Irakasleak dena daki eta ezin da hark esana zalantzan jarri,
     beraz, ikaslearen parte hartzea oso zaila da.
Arbasoen kultura: antzinako kulturaz zabaltzen du inolako aldaketa barik,
     mentalitate guztiz kontserbadorea dute. Ohiturak aurrez finkatuak daude
     eta ezin dira inolaz ere aldatu.
Transmisioa: ez da
     eraldaketa txikienik ere ematen transmisioan, den moduan transmititzen da.
     Ondorioz, materia ezin da aldatu norbere hitzetara. 
Edukiak: irakasleak aukeratzen ditu
     edukiak eta abiadura markatzen du. Beraz, ez da kontuan harten ikasleen
     abiadura ezta beharrezkoak liratekeen azalpen mota desberdinak.
Edukia bera: ez da kontuan
     hartzen ikasleen aurretiko ezagutza; hau da, ikasle batek ingelesez badaki
     ez da kontuan hartzen materia irakasterakoan.
Haurren interesak: haurren
     interesak ez dira inondik inora kontuan hartzen. Baina, ikaskuntza eraginkorra
     egoteko, interesgarria izan behar da haurrentzat, motibazioa eman behar
     da.
Irakaslea: irakaslea ikasketa prozesuaren
     zentroa da. Irakasleak daki ikasleak ez dakien guztia. Askotan tarima
     gainean kokatzen zen, bere garrantzia adierazteko. “Zu”ka hitz egiten
     zitzaion.
Ikaslea: geldoa da bere interesak eta
     premiak ez ditu kontuan hartzen eskolak. 
Metodoak: irakasleak aukeratzen ditu
     metodoak eta berdina da haur guztientzat.progarman oinarrituta dago.
     Gainera erabiltzen den teknika klase magistrala da.
Diziplina: ikaslearen borondate eta
     beharrak guztiz baztertzen dira eta zigor fisiko eta psikologokoak
     erabiltzen dira.


Eskola berria:



XIX.en
mendean eman zen Europan eta gero Estatu Batuetan, denetan iraultzaren bidez.

Erreforma
hauen arrazoiak hiru izan ziren nagusiki:



Industrializazio garaia: herrietatik
     hirietarako mugimendua ematen da, lanaren bila. Familia polinuklear
     izatetik nukleo bakarreko familietara igarotzen da. Emakumeak etxetik
     kanpo hasten dira lanean, beraz umeekin zer egingo da? Ingalaterran lege
     bat onartzen da, non lantegietan haurtzaindegiak jarri behar zirela
     ezartzen zen. Hasieran umea uzteko lekua baino ez zen.




Gizakia modu zientifikoan aztertu:
     konturatzen dira haurrak ez direla bukatu gabeko helduak. Beraz, haurra
     haur da eta hori bezala tratatu behar da. Lehenagoko ustea arropetan argi ikusten
     zen, hauek ez baitziren erosoak haurrena jolasetarako… gainera haurren
     eskubideak onartu ziren eta garapen psikologikoa agertu zen


Eskola zaharra:  atzean gelditu
     zen eta ez zen gai izan eskakizun berriei aurre egiteko.




Taula
honek eskola berriaren eta zaharraren arteko desberdintasunak islatzen ditu:



 


  

Eskola zaharra

  

Eskola berria

 

  

Teoria praktikaren
  aurretik

  

Ikaskuntza ekintzetan eta esperientzietan oinarritu

 

  

Haurraren ekimen eza

  

Sormena

 

  

Haurra gizon txikia

  

Haur bakoitzak bere
  identitatea

 

  

Ohituren bidez bertute
  indibidualak lortu

  

Nortasunaren formazioa
  gizartera eta bizitzara zabaldu(talde lana)

 

  

Mundu geldoa

  

Mundu dinamikorako
  hezkuntza

 

  

Diziplina irakasleak
  ezarri

  

Ekintzak diziplina
  ezartzen du

 

  

Elkarlotu gabeko ekimenak

  

Elkarloturiko ideiak(diziplinen artekoak)

 

  

Irakasgaiek haurrekin
  lotura gutxi

  

Interesguneak irakasgaiak

 

  

Irakasgai asko

  

Funtzionalismo pedagogiko didaktikoa

 

  

Irakasgaien sailkapenak ez du harremanik ezerekin

  

Irakasgaien sailkapena
  psikologia ebolutiboaren arabera.

 








Eskola
berria hainbat autorek bultzatu zuten, bakoitzak garrantzia arlo ezberdinei
emanaz. Beraz, fenomeno heterogeneoa izan zen eskola berriaren sorkuntza. Hala
ere, guztiak zetozen bat hainbat gauzatan.



Indibidualismoa: 


Haur
guztiak ezberdinak dira eta dituzten ezaugarriak aldagarriak (estimulu bidez
sortuak) edo aldagaitzak( genetikak emanak) izan daitezke. Beraz, ezberdinak
izango dira behar eta gaitasunetan. Gainera bakoitzaren interesa eta erritmoa
ere ezberdinak izango dira. Heldutasuna lortzeko prozesuan ere ezberdintasunak
egongo dira. 

Beraz, ez
dute onartzen haur-pormedioaren kontzeptua. 

Hezkuntzaren
ardatza ikaslea bera da, beraz kontuan izan behar da guztiak ezberdinak direla.



Nola erantzun desberdintasunei?



1.     
Talde homogeneoak:

Irizpide
ezberdinen arabera antzekoen taldeak eratzen zituzten. Hau ohiko eskolan ere
egiten zen baian adinaren, sexuaren eta ekonomiaren arabera bakarrik.

Hainbat
sistema daude honetarako: Manhein sistema, Oakland sistema eta Trinidad plana. 



2.     
Talde heterogeneoak:

Talde
bereko haurrek ez dute ezer komunean, nahiz eta taldea eratu. Baina kasu
honetan irakasleek kontuan hartzen dute ez dutela ezer komunean. 

Hainbat
sistema honetarako: Dalton sistema eta Wirnetika sistema.






Sozializazioa: Haurra indibiduala izan harren soziala
     da, gizartea behar baitu bizitzeko eta inguruarekin erlazioak mantentzen
     baititu. Bere eskolako jarduerak sozializatu egiten dira. Taldeak eragina
     du indibiduoarengan, hau ona edo txarra izan daiteke.






Eskolan
gainera, lankidetza, elkarlana, erantzukizuna, elkarbizitza eta elkartasuna
lantzen dira. Talde lana egiten da ( Jigsaw, Philips 66…)





Soziologiak
garrantzia handia du beraz hezkuntzan, taldearen dinamismoa eta talde motak
aztertzeko soziogramak egiten ziren.









Globalizazioa: Gizakiok
     gauzak era globalean jasotzeko ahalmena dugu. Adibidez, haserretzen bagara
     gorputz guztiarekin interpretatzen da sentimendu hau, nahiz eta
     nagusitzean disimulatzeko gaitasuna lortu.


Hezkuntzan ere
gauza bera gertatzen da, hau da umeka ez ditu gaiak bakoitza bere aldetik
hartzen, osotasunean baizik. Beraz, gai bateko ezagutzak beste gai bateko
ezagutzekin lotzen dituzte.

Era
horretara, ohiko eskolaren estrukturalismoa ez da baliagarria izango eta eskola
berriak “GELSTAT” sortuko du. Gai bat ardatz harturik honen inguruan landu
daitezkeen arlo guztiak landuko dira. 



Aktibitatea eta autoikaskuntza: Denak zetozen
     bat esperientzietatik abiatutako ikaskuntza planteatzean, uste baitzuten
     esperientzia dela gauzak ikasteko modu eraginkorrena. Beraz, ikasleen
     aktibitate mental eta fisikoa 
     ahalbidetuko duen baliabideak sortu beharko dira. Mohn Dewey iritzi
     honetakoa zen eta eskola laborategi baten moduan antolatu zuen. 


     Gainera nork bere ikasketa erritmoa
ezartzearen alde egiten zuten,      
“KILPATRIK”en bidez. Era horretara bakoitzarentzat egokiena den erritmoa
markatzen da, nork bere mugak eta ahalmenak ezagutzen baititu.